Ο πόλεμος των λαγουμιών και ο πολιορκητικός πύργος

 του Θάνου Δασκαλοθανάση

 

 

Λαγούμια

 

          Oι Τούρκοι υπονομευτές σκάβουν λαγούμια στην Καλιγαρία πύλη κάτω από το μονό τείχος των Βλαχερνών. Ο μηχανικός Ιωάννης Γκραντ σκάβει ένα αντίθετο όρυγμα και κατορθώνει να διεισδύσει στο τουρκικό, καίγοντας τα ξύλινα υποστυλώματα και καταπλακώνοντας πολλούς Τούρκους. Ο Γκραντ με την ομάδα του έδρασαν αποτελεσματικά. Δεν πέρασε μέρα χωρίς υπόγειο πόλεμο. Κάθε φορά θυμάται ο ιταλός Τζάκομο Τζετάλντι <<οι χριστιανοί έσκαβαν αμυντικές στοές και τους άκουγαν και τους εντόπιζαν… έπνιγαν την ανάσα των Τούρκων μέσα στις στοές τους με καπνό ή με βρωμερές και διαβολικές οσμές. Σε μερικά μέρη τους έπνιγαν με πλημμύρα νερού και συχνά αναγκάζονταν να παλέψουν σώμα με σώμα>>.

 

 

Παρασκευή 18 Μαΐου— Ξύλινος γίγαντας

 

         Το πρωί της ημέρας αυτής οι πολιορκημένοι θα αιφνιδιαστούν δυσάρεστα ξανά, βλέποντας ένα μεγάλο ξύλινο πύργο με τροχούς, να στέκεται έξω από τα τείχη στο Μεσοτείχιον. Είχε ξύλινο σκελετό,καλυπτόταν από δέρματα για να μην καίγεται, είχε εσωτερικές σκάλες που οδηγούσαν σε μια εξέδρα τόσο ψηλή, όσο τα τείχη. Η κύρια αποστολή ήταν να παρέχει προστασία στους εργάτες που ασχολούνταν με το παραγέμισμα της τάφρου με κορμούς δέντρων, ξερά κλαδιά και χώμα. Μέχρι το βράδυ οι Τούρκοι είχαν σημειώσει μεγάλη πρόοδο. Ο πολιορκητικός πύργος είχε μετακινηθεί πολύ κοντά στο τείχος.
             Οι αμυνόμενοι όμως αποφασίζουν να δράσουν γρήγορα. Ετοιμάζουν βαρέλια γεμάτα πυρίτιδα και τα σπρώχνουν να κυλήσουν από τις επάλξεις προς τον πύργο, με τα φιτίλια να καίνε. Ακολουθεί μια σειρά τρομερών εκρήξεων. <<Άξαφνα η γη έτρεμε σαν δυνατός κεραυνός και σήκωσε το πύργο με τους άνδρες του στα σύννεφα σαν άγρια καταιγίδα.>> Ο πύργος ράγισε και εξερράγη.<< Άνθρωποι και κορμοί έπεφταν από ψηλά>>,(Νεστωρ Ισκαντέρ). Αμέσως μετά, κύλισαν βαρέλια με φλεγόμενη πίσσα προς τους Τούρκους, ολοκληρώνοντας την καταστροφή. Το πείραμα με τον ξύλινο πύργο δεν επαναλήφθηκε.

 

 

Σάββατο 19 Μαΐου

 

          Οι Τούρκοι μηχανικοί κατασκευάζουν μια νέα πλωτή γέφυρα από κρασοβάρελα που ήταν έτοιμη να ακουμπήσει στη απέναντι όχθη του Κεράτιου, δίπλα από τα τείχη. Ο στόχος της κατασκευής της ήταν να συντομεύσει η συγκοινωνία μεταξύ του μυχού του Κεράτιου, ανάμεσα στα δυο μέρη του στρατού. Ωστόσο, η γέφυρα θα συνδεθεί με την απέναντι όχθη μετά την πολιορκία, γιατί υπήρχε ο κίνδυνος να χτυπηθεί με κανόνι από τους αμυνόμενους και να διαλυθεί.
Ο σουλτάνος είχε ωθήσει την άμυνα της Πόλης στα όρια της. Την είχε τοποθετήσει στη μέγγενη χρησιμοποιώντας όλο το δυναμικό του στρατού και του ναυτικού του με επιθέσεις, βομβαρδισμούς και αποκλεισμό. Είχε κατασκευάσει γέφυρες, πολιορκητικούς πύργους, είχε κάνει τη νεώλκηση στον Κεράτιο, έφτιαξε στοές για να υπονόμευσει τα τείχη.
       Η Πόλη, παρά ταύτα, ακόμα αντιστεκόταν. Κούραση, υπερένταση, αγωνία και φόβος, ελλείψεις σε τρόφιμα και πολεμοφόδια, είχαν συσσωρευτεί στο εσωτερικό της... Μαζί με τις κανονιές και τις πολεμικές ιαχές ακούγονταν και οι ψαλμωδίες από τις εκκλησιές και τις λιτανείες των εικόνων. Οι δυσάρεστες εκπλήξεις ήταν καθημερινές και τα αποθέματα, τα υλικά, σωματικά και ψυχικά, κάποτε θα στέρευαν...