Βρέθηκε η Ιερά Μονή της Αγίας Σκέπης στο Βόσπορο

ANAΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ   http://www.protothema.gr/

Εχεί οικοδομηθεί από τον βυζαντινό αυτοκράτορα, Μανουήλ Κομνηνό

 

 

 

Μία μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη και συνάμα υψίστης θρησκευτικής αξίας, παρουσίασαν οι τουρκικές αρχές, αποκαλύπτοντας πως ανακάλυψαν την Ιερά Μονή Αγίας Σκέπης στην περιοχή του Βοσπόρου, την οποία είχε οικοδομήσει πριν 800 χρόνια ο βυζαντινός αυτοκράτορας, Μανουήλ Κομνηνός.

Σύμφωνα με αποκαλυπτικό δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας, Aksam η ιστορική αυτή ελληνορθόδοξη βυζαντινή μονή βρίσκονταν κοντά στο πανεπιστήμιο, Koç Üniversitesi. Οι αναφορές αυτές προκάλεσαν την περιέργεια των Τούρκων που άρχισαν εντατικές έρευνες στη περιοχή, όπου πίστευαν πως βρίσκεται η ιερά μονή της οποίας το ολοκληρωμένο όνομά της είναι ιερά Μονή Κατασκεπής του Αγίου Μιχαήλ.

Σύμφωνα με το ekklisiaonline.gr, οι ανασκαφές συνεχίζονται στον ευρύτερο χώρο της μονής, καθώςέχουν κρυφτεί ιερά αντικείμενα από τους βυζαντινούς, προκειμένου να αποφύγουν την λεηλασία των σταυροφόρων που εκείνη την εποχή είχαν καταλάβει την Κωνσταντινούπολη και είχαν προβεί στις γνωστές βιαιοπραγίες και λεηλασίες των ελληνορθόδοξων ναών και μοναστηριών.

Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι κυκλοφορεί η άποψη πως στην μονή αυτή βρίσκεται η Ιερά Τράπεζα όπου Ιησούς Χριστός είχε τελέσει τον Μυστικό Δείπνο και η οποία είχε μεταφερθεί από τους βυζαντινούς στην ιερά μονή της Αγία Σκέπης από τα Ιεροσόλυμα. Οι ανασκαφές που άρχισαν εδώ και καιρό, όπως περιγράφει η τουρκική εφημερίδα, έφεραν μετά από τρεις εβδομάδες την ανακάλυψη μιας πρώτης μεγάλης οπής που οδηγούσε σε ένα τούνελ που άνηκε στον ευρύτερο χώρο της μονής. Το τούνελ απλώνεται σε βάθος 4 μέτρων κάτω από την επιφάνεια της γης, έχει μήκος περίπου τα 250-300 μέτρα και οδηγεί στα πρώτα απομεινάρια του κτίσματος της μονής, τα οποία θα βρεθούν στο φως μετά από οχτακόσια χρόνια.

Να σημειωθεί ότι η ιερά αυτή μονή της Αγίας Σκέπης Κωνσταντινούπολης είχε γίνει ευρέως γνωστή γιατί εκεί είχε εξοριστεί ο πατριάρχης Άγιος Φώτιος, ο οποίος όπως είναι γνωστό είχε σηκώσει στους ώμους του όλο το βάρος της καταδίκης της αίρεσης του παπισμού και για τον λόγο αυτό μέχρι σήμερα είναι το «κόκκινο πανί» για τους δυτικούς.

Ο Φώτιος παρέμεινε εκεί ήσυχος όσο κράτησε η εξορία του παρ’ όλο που οι οπαδοί του είχαν συγκροτήσει δική τους εκκλησία με ιεραρχία, ιεροτελεστίες και πιστούς. Στα τέλη του 876 ανακλήθηκε από την εξορία και του ανατέθηκε η ανατροφή των τεσσάρων γιων του αυτοκράτορα Βασιλείου, ο οποίος σε όλο το διάστημα της εξορίας δεν έπαυσε να τον τιμά και να τον βοηθά. Το 877 ο τότε πατριάρχης Ιγνάτιος πέθανε και σε τρεις μέρες ο Φώτιος ανέβηκε και πάλι στον πατριαρχικό θρόνο. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι η ανακάλυψη της ιεράς αυτής μονής της Αγίας Σκέπης Κωνσταντινούπολης, που έμεινε στα σκοτάδια οχτακόσα χρόνια και είχε συνδεθεί άμεσα με τον πατριάρχη Άγιο Φώτιο, έρχεται δυο σχεδόν χρόνια μετά την ανακάλυψη της νήσου Βόρδωνες, δηλαδή της χαμένης δέκατης νήσου των Πριγκιποννήσων, όπου σύμφωνα με την παράδοση ετάφη ο Άγιος Φώτιος.

Το Βυζαντινό Μουσείο γυρίζει σελίδα

ΓΙΩΤΑ ΣΥΚΚΑ

 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 

• 

Οι ξεναγήσεις στην έκθεση «Φωτίου Κόντογλου Κυδωνιέως. Φαντασία και χειρ» είναι από τις επιτυχημένες δράσεις του μουσείου. Προγραμματίζονται στις 30/3, 6, 13, 20, 27/4.

Στην περίκλειστη αυλή του μουσείου, μπροστά στη βίλα «Ιλίσια» και στο μαρμάρινο σιντριβάνι που συμβολίζει τη ζωοδόχο πηγή, δεκάδες μαθητές τιτιβίζουν χαρούμενα σε ένα διάλειμμα εκπαιδευτικής δράσης του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου. Στα παρτέρια με τις νεραντζιές, τα κυπαρίσσια, τον μεγάλο πλάτανο και τους γύρω θάμνους, η άνοιξη έβαλε το χεράκι της. Μια άχαρη καλαμωτή εμποδίζει τους επισκέπτες να περάσουν στον μεγάλο κήπο που φτάνει ώς τη Βασ. Κωνσταντίνου, αλλά το κλείσιμο της εισόδου είναι υποχρεωτικό.

Παντού γίνονται έργα και φυτεύσεις, ετοιμάζονται τα στρέμματα του μουσείου μήπως και δούμε επιτέλους τον πολυδάπανο «παραδεισένιο κήπο» που έπρεπε να είναι έτοιμος εδώ και χρόνια. «Σε δύο μήνες το πολύ», λένε οι εργάτες που βάζουν σε τάξη τους θάμνους. Νοικοκυρεμένοι και οι χώροι με την έκθεση των γλυπτών στην κάτω πλευρά της χειμερινής βίλας της Δούκισσας της Πλακεντίας. Δεξιά το Λύκειο, όπου λειτούργησε η περίφημη περιπατητική σχολή του Αριστοτέλη, έχει βρει τους ρυθμούς του προσφέροντας στιγμές ηρεμίας στην πολύβουη πόλη.

Στο εσωτερικό του ΒΧΜ κάποιες αίθουσες είναι κλειστές όπως συμβαίνει σε πολλά δημόσια μουσεία, όμως εκεί όπου εκτίθενται οι πίνακες του Κόντογλου υπάρχει ενθουσιασμός. Στα έργα του φωτίζονται όλα τα πρόσωπα του Μικρασιάτη ζωγράφου, αγιογράφου και λογοτέχνη, από τα ξεχωριστά μέλη της γενιάς του ’30. Αλλοι επισκέπτες ήρθαν αποκλειστικά για την έκθεση «Αρμενία. Το πνεύμα του Αραράτ, από την εποχή του Χαλκού στον 20ό αιώνα». Οι γυναίκες καταγράφουν κάθε λεπτομέρεια από το χρυσοκέντητο μεταξωτό ένδυμα (1661) από την Καισάρεια ενώ το ανδρικό κοινό θαυμάζει το ομοίωμα ναού από ανδεσίτη λίθο (11ος - 13ος αι. μ.Χ.) από το Σγιουνίκ και την αργυρή δραχμή του βασιλέως της Αρμενίας Τιγράνη Β΄ του Μεγάλου (95 - 55 π.Χ.) με την ελληνική επιγραφή, από το Ταβούς. Εξω, το καφέ (κάπως ακριβό) είναι γεμάτο, ενώ το αδύναμο πωλητήριο είναι ανοιχτό και άδειο.

Αναρωτιέμαι τι φταίει που ένα τέτοιο πλούσιο και διεθνώς αναγνωρισμένο για την τέχνη και τον πολιτισμό των βυζαντινών και μεταβυζαντινών χρόνων μουσείο, με 25.000 και πλέον αντικείμενα, σε τέτοια προνομιακή θέση στην πόλη, καθηλώνεται τα τελευταία χρόνια στους 30.000 επισκέπτες ετησίως.

Εκτός διαδρομών

«Το Βυζαντινό Μουσείο δεν έχει τη ροή των επισκεπτών που έχουν άλλα μουσεία της Αθήνας. Ο βασικότερος παράγων είναι ότι δεν εντάσσεται στις διαδρομές των τουριστικών πρακτόρων ούτε στο πρόγραμμα με τις κρουαζιέρες», παραδέχεται η διευθύντριά του Κατερίνα Δελλαπόρτα, η οποία έχει αναλάβει τη διεύθυνση εδώ και ενάμιση χρόνο. «Ζήτησα από τον ΟΑΣΑ να αλλάξει την ονομασία της στάσης “Ρηγίλλης” μπροστά στην είσοδο του μουσείου, σε “Βυζαντινό Μουσείο - Ρηγίλλης” και προσπαθώ τα κόκκινα δίπατα λεωφορεία να συμπεριλάβουν στην περιήγησή τους και το ΒΧΜ. Τώρα σταματούν στη συμβολή των οδών Κουμπάρη και Βασ. Σοφίας παρότι θα μπορούσαν να συνεχίσουν τη διαδρομή τους στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, τον αρχαιολογικό χώρο του Λυκείου του Αριστοτέλη, το Βυζαντινό, το Πολεμικό, την Εθνική Πινακοθήκη, το Ωδείο αλλά και το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών. Μια νησίδα μουσείων».

Πάντως το 2015 το κοινό αυξήθηκε. Από τα 75.347 άτομα που επισκέφθηκαν το μουσείο, τα πληρωμένα εισιτήρια ήταν 51.076 και τα ελευθέρας εισόδου 24.271. «Είναι αδικαιολόγητα πολλά», λέει με νόημα η κ. Δελλαπόρτα. Υπάρχει όμως και μια σύγχυση. «Κάποιοι ακούγοντας Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο νομίζουν ότι θα δουν εδώ ό,τι βλέπουν σε μια εκκλησία. Αγνοούν ότι υπάρχουν συλλογές αριστουργημάτων παρουσιασμένες με μοντέρνο σχεδιασμό. Πρέπει να αναγνωρίσουμε στον αείμνηστο Δημήτρη Κωνστάντιο ότι φρόντισε για το εξαιρετικό στήσιμο των συλλογών και την παρουσίαση των αντικειμένων, ενθουσιάζοντας πολλούς, όπως πρόσφατα τον διευθυντή του Ερμιτάζ, Μιχαήλ Πιοτρόβσκι».

Προστατευμένο πάρκο

Δύσκολη η περασμένη χρονιά, όμως το Βυζαντινό διοργάνωσε τις εκθέσεις: του Κόντογλου, τη φωτογραφική «Μία Διαρκής Πίστη: Η Ορθοδοξία στους Αγίους Τόπους», τα κεντήματα από την Πόλη, ένα συνέδριο με το Πανεπιστήμιο Καλαμάτας για τον χρόνο στο Βυζάντιο κ.ά. «Θέλω το πολιτιστικό του προϊόν να είναι υψηλών προδιαγραφών και ανταγωνιστικό μουσείων του εξωτερικού. Το μουσείο έχει παράδοση στα εκπαιδευτικά προγράμματα και μάλιστα με κοινωνικό πρόσωπο (παιδιά με ειδικές ανάγκες, ψυχικά προβλήματα, Ρομά κ.ά.). Σε δύο μήνες ο κήπος του θα ενωθεί με το Λύκειο, θα αναπτυχθούν πολιτιστικές δράσεις στο θεατράκι των 200 θέσεων αλλά και σε άλλα σημεία. Θα λειτουργήσει ένα ανοιχτό μουσείο. Στη Γλυπτοθήκη ετοιμάζονται προγράμματα με προσομοιώσεις ανασκαφής, σε άλλο τμήμα του κήπου ανάπλαση του παριλίσιου τοπίου». Η κ. Δελλαπόρτα ονειρεύεται ένα προστατευμένο πάρκο στο οποίο το κοινό θα συναντιέται σε κύκλους μουσικών εκδηλώσεων, σκακιστικούς αγώνες, εκθέσεις, και συζητάει με τον Θόδωρο Καπελώνη του Θεάτρου Τέχνης για κοινές δράσεις με βάση την έκθεση του Κόντογλου αλλά και τα 400 χρόνια από τον θάνατο του Σαίξπηρ, καθώς και με τον Δήμο Αθηναίων και άλλους φορείς.

Ομως νωρίτερα το Βυζαντινό –όπως και άλλα μουσεία– θα δοκιμαστεί (με την έναρξη θερινού ωραρίου την 1η Απριλίου) στις αυξήσεις των εισιτηρίων. Στο ΒΧΜ η τιμή του εισιτηρίου διπλασιάζεται στα 8 ευρώ. «Η αύξηση αυξάνει τις υποχρεώσεις μας διότι δεν έχουμε τις ανάλογες παροχές. Ευελπιστώ ότι θα είναι όλες οι αίθουσες ανοιχτές καθώς και το πωλητήριο». Οι τιμές ήταν χαμηλές, ειδικά για τους ξένους που έχουν διαφορετική εισοδηματική πολιτική, αλλά δεν κρύβει την ανησυχία της για τους Ελληνες επισκέπτες και κατά πόσο μπορούν να αντιμετωπίσουν τις αυξήσεις τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Συχνά από τις αίθουσές του λείπουν εμβληματικά έργα επειδή «ταξιδεύουν» σε εκθέσεις του εξωτερικού. Αυτό το διάστημα κάποια βρίσκονται στο Μουσείο της Μασσαλίας, όμως το καλοκαίρι πολλά αριστουργήματα (περίπου 100 αντικείμενα) θα δανειστούν στο Μουσείο του Ερμιτάζ στο πλαίσιο των πολιτιστικών εκδηλώσεων του Ετους Ελλάδας - Ρωσίας 2016. Ανάμεσά τους, το μαρμάρινο αγαλματίδιο του Ορφέα, ψηφιδωτές εικόνες, η Σταύρωση, εικονογραφημένα χειρόγραφα κ.ά., που θα παρουσιαστούν στην έκθεση «Το Βυζάντιο στο πέρασμα των αιώνων» (24/6 έως 2/10). Το κορυφαίο μουσείο της Αγίας Πετρούπολης θα ανταποδώσει την τιμή το φθινόπωρο. «Θέλουμε να έρθουν και μεγάλα έργα ζωγραφικής που φτάνουν ώς τον 20ό αιώνα όπως του Καζιμίρ Μαλέβιτς. Εκτός από τη μεγάλη έκθεση η οποία θα λειτουργήσει ώς το 2017, το Ερμιτάζ μάς δανείζει έργα και για μια μικρότερη έκθεση το καλοκαίρι. Αυτές οι δύο εκθέσεις είναι ο λόγος που το μουσείο δεν σχεδίασε μετά τον Κόντογλου άλλη μεγάλη εσωτερική παραγωγή».

Εκθέσεις και συνέδριο

Ετοιμάζονται παρ’ όλα αυτά εκθέσεις για τα προσκυνήματα από τα ταξίδια προς τους Αγίους Τόπους, για τα παλαιοχριστιανικά μέλη και γλυπτά στον κήπο, αφιέρωμα στα 300 χρόνια από την πολιορκία της Κέρκυρας, συνέδριο για τη βυζαντινή Αθήνα με το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου τον Οκτώβριο, ενώ το 2017 θα ολοκληρωθεί η έκθεση για τους βυζαντινούς Δελφούς κ.ά. Στα σχέδια συμπεριλαμβάνεται η αναδιοργάνωση της ιστοσελίδας του μουσείου, η επανέκδοση του περιοδικό ILISSIA έστω ψηφιακά, συμπόσιο για το έργο των εργαστηρίων συντήρησης, αφιερωμένο στη δουλειά του Τάσου Μαργαριτώφ και του Σταύρου Μπαλτογιάννη.

Μεγάλη στιγμή για το Βυζαντινό Μουσείο θα είναι η ολοκλήρωση των εργασιών στο κτίριο της οδού Μαυρομιχάλη 6 και Ακαδημίας. Η παράδοση του Μεγάρου Τσίλλερ - Λοβέρδου, που θα λειτουργήσει ως παράρτημα του ΒΧΜ, υπολογίζεται το φθινόπωρο, ενώ η ολοκληρωμένη παρουσίαση της συλλογής Λοβέρδου τη νέα χρονιά.

«Δεν ξέρω αν υπάρχει πλέον αρετή και τόλμη»

Από τις παλαιότερες αρχαιολόγους της υπηρεσίας, με 36χρονη δραστηριότητα, η Κατερίνα Δελλαπόρτα αυτοσαρκάζεται:

«Είμαι το απολίθωμα της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας», με θητεία στις Εφορείες Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, Πατρών και την Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων, εκπρόσωπος του ΥΠΠΟ επί πέντε χρόνια στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία στην Ευρωπαϊκή Ενωση, με εμπειρία σε διεθνείς οργανισμούς, μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων στο Συμβούλιο της Ευρώπης για την επεξεργασία της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Προστασίας της Υ/Β Πολιτιστικής Κληρονομιάς, στην Division du Patrimoine Culturel της UNESCO για τη σύνταξη μελέτης για τα εγγεγραμμένα μνημεία, στην Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων της UNESCO για τη Σύμβαση Προστασίας της Υποβρύχιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς κ.ά. «Οταν είσαι δημόσιος υπάλληλος, υπηρετείς το Δημόσιο, δεν σε υπηρετεί αυτό».

«Αγύριστο κεφαλονίτικο κεφάλι» για κάποιους, τα έβαλε πολλές φορές με την εξουσία. «Στην Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων άφησα δομές που δεν ήταν αρεστές σε όλους αλλά είχα ως γνώμονα το δημόσιο συμφέρον». Σχολείο θεωρεί τη θητεία στην Ευρωπαϊκή Ενωση και πιστεύει πως σήμερα «ο ευρύτερος δημόσιος τομέας βρίσκεται σε μια παρακμή. Δεν αρκεί να αλλάξεις τα νομοθετήματα, αλλά να εκπαιδεύσεις σωστά τους ανθρώπους. Νομοθετήματα υπάρχουν, σημασία έχεις να τα τηρείς». Επικαλείται τους στίχους του Κάλβου «Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία», συμπληρώνοντας κατηγορηματικά «δεν ξέρω αν υπάρχει πλέον αρετή και τόλμη».

Παναγία Κουμπελίδικη ή Σκουταριώτισσα, Καστοριά.

Παναγία Κουμπελίδικη ή Σκουταριώτισσα, Καστοριά. 

 

Στην ακρόπολη του βυζαντινού κάστρου της Καστοριάς, πολύ κοντά στο τείχος και τους δύο πύργους του, υψώνεται ένα από τα σημαντικότερα βυζαντινά μνημεία της Μακεδονίας, η Παναγία Κουμπελίδικη, όπως είναι σήμερα γνωστή και είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. 

 

ANΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ http://greekorthodoxreligioustourism.blogspot.gr/

 

 

Παναγία Κουμπελίδικη, φωτογραφία του 1917

Το όνομά της οφείλεται στη λέξη «κουμπές», που σημαίνει τρούλος, και δημιουργήθηκε στην εποχή της τουρκοκρατίας, για να δηλώσει το κύριο χαρακτηριστικό του ναού, που είναι ο μοναδικός Ναός με τρούλο στην Καστοριά.

Η βυζαντινή του ονομασία ήταν, πιθανώς, Παναγία Σκουταριώτισσα και Ακαταμάχητος, προσωνύμια που αρμόζουν στην ιδιότητα της Θεοτόκου ως προστάτιδας των τειχών και απαντούν σε επιγραφή της στεφάνης του τρούλου, "...ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΗΣ ΕΠΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΗΣ ΣΚΟΥΤΑΡΙΩΤΙΣΣΑΣ ...ΕΚΕΝΟΥΡΓΗΘΗ Ο ΘΕΙΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΣΕΠΤΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΚΑΤΑΜΑΧΗΤΟΥ ΔΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ ΚΟΠΟΥ ΚΑΙ ΕΞΟΔΟΥ ΤΟΥ ΠΑΝΕΥΓΕΝΕΣΤΑΤΟΥ..."

πηγή φωτογραφίας: www.religiousgreece.gr

πηγή φωτογραφίας: www.religiousgreece.gr

τοιχογραφία του Αγίου Μηνά

Για τη χρονολόγηση του σπουδαίου αυτού μνημείου υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. 

Ο Στ. Πελεκανίδης υποστήριξε την πρωιμότερη χρονολόγησή   του περίπου στα μέσα του 9ου αιώνα. 

Ο Ν. Μουτσόπουλος την τοποθετεί στα μέσα του 10ου αιώνα, μετά την επιδιόρθωση των τειχών της Καστοριάς.

Υπάρχει όμως και η άποψη που στηρίζεται στη μορφολογία της τοιχοποιίας του, η οποία ανεβάζει τη χρονολόγηση στις αρχές του 11ου αιώνα και μάλλον γύρω στο 1020, εποχή που ταυτίζεται με το ιστορικό γεγονός της λήξης των επιχειρήσεων για την εκδίωξη των Βουλγάρων της ευρύτερης περιοχής από τον περίφημο βυζαντινό αυτοκράτορα Βασίλειο Β' τον Βουλγαροκτόνο.

πηγή φωτογραφίας: www.religiousgreece.gr

πηγή φωτογραφίας: www.religiousgreece.gr

Στο μεγαλύτερό του μέρος ο κυρίως ναός και ο εσωνάρθηκας διασώζει πολύ καλής ποιότητας διάκοσμο, που χρονολογείται στην περίοδο 1260 - 1280. 

Από τον διάκοσμο ξεχωρίζουν τα θέματα που σχετίζονται με το βίο της Θεοτόκου, όπως το Γενέσιο, τα Εισόδια, το Ύδωρ Ελέγξεως, η Μνηστεία αλλά και η Κοίμηση ενώ χαρακτηριστική και εξαιρετικά σπάνια σκηνή στις εξωτερικές τοιχογραφίες, είναι ο χορός της Σαλώμης (1496) και κάτω από αυτήν διακρίνεται η Δέηση, που είναι παλαιότερο στρώμα περίπου στα τέλη του 14ου αιώνα. 

Στην Κοίμηση ο Ιησούς αποδίδεται ένθρονος σε δόξα και αναλαμβανόμενος με την ψυχή της Θεοτόκου. 

Το σπανιότερο όμως θέμα της σπουδαίας ιστόρησης της Παναγίας Κουμπελίδικης, κοσμεί τη σκαφιδωτή καμάρα του εσωνάρθηκα: εδώ παριστάνεται η ανθρωπόμορφη Αγία Τριάδα με τον Παλαιό των Ημερών να φέρει στους κόλπους του το Χριστό Παντοκράτορα, ο οποίος βαστάει τη δόξα με το περιστέρι, που συμβολίζει το Άγιο Πνεύμα.

Το εικονογραφικό πρότυπο της παράστασης εντοπίσθηκε σε ένα κώδικα της Βιβλιοθήκης της Βιέννης (Cod. Suppl. gr. 52) του 11ου - 12ου αιώνα, όπου συνοδεύει την αναγραφή του Συμβόλου της Πίστεως κατά το ορθόδοξο δόγμα.

Οι παραστάσεις αυτής της φάσης χαρακτηρίζονται για την ογκηρή τεχνοτροπία τους, την έντονη σωματικότητα των μορφών, τον πλατύ πράσινο προπλασμό, τα καστανοκόκκινα περιγράμματα, το μενεξελί αλλά και το ανοιχτό πράσινο χρώμα.

Ανήκουν στο ρεύμα της Παλαιολόγειας αναγέννησης και αποτελούν δημιουργία ενός προικισμένου αγιογράφου. Το 15ο αιώνα ο ναός ανακαινίσθηκε με την προσθήκη εξωνάρθηκα και έγινε νέα τοιχογράφηση. 

Οι παραστάσεις κάλυψαν τον εξωτερικό δυτικό τοίχο με θέματα από το μαρτύριο του Προδρόμου και την Παναγία του Πάθους και ένα μέρος του εσωνάρθηκα με την παράσταση του αγίου Νικολάου. Οι εξωτερικές τοιχογραφίες χρονολογούνται στο 1496, σύμφωνα με κτητορική επιγραφή, η οποία μας πληροφορεί ότι ο δωρητής τους ονομαζόταν Ανδρόνικος. Στα μέσα του 17ου αιώνα, ο ναός ανακαινίσθηκε πάλι με νέα τοιχογράφηση, που σεβάστηκε τις αρχαιότερες φάσεις και κάλυψε τον εξωνάρθηκα και μέρος του ανατολικού τμήματος του ναού μαζί με την κόγχη του ιερού βήματος.

τοιχογραφία της Γέννησης του Χριστού, 17ος αιώνας

τοιχογραφία Παναγία η Πανύμνητος

Ο ναός βομβαρδίστηκε το 1940 στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, και τότε έχασε το μεγαλύτερο μέρος του τρούλου του, ο οποίος όμως αναστηλώθηκε το 1949. 

Το 1994 η 11η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων διενήργησε ανασκαφική έρευνα κοντά στο μνημείο, με αφορμή τις εργασίες αποκατάστασης των βυζαντινών πύργων της πλατείας Κουμπελίδικης. 

Τα έτη 2002 - 2003 πραγματοποιήθηκε συντήρηση των τοιχογραφιών του ναού από συνεργείο της Προγραμματικής Σύμβασης του Δήμου Καστοριάς, του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και του Υπουργείου Πολιτισμού.

Ο ναός είναι επισκέψιμος κατόπιν συνεννοήσεως όμως με τους φύλακες του Βυζαντινού Μουσείου Καστοριάς καθημερινά: από τις 8:00 π.μ. έως τις 15:00 μ.μ. ενώ κάθε Δευτέρα είναι κλειστά. 

H φωτογράφιση στο εσωτερικό του Ναού, όπως και σε κάθε άλλον Βυζαντινό Ναό, επιτρέπεται μόνο κατόπιν ειδικής άδειας.

Τηλέφωνο βυζαντινού μουσείου Καστοριάς: (+30) 24670 88200, fax: (+30) 24670 29748

πηγή: http://www.kastoriacity.gr/ , http://odysseus.culture.gr/

Ελληνοκεντρικές απάτες: Η επανάσταση του 727 ενάντια στους “Βυζαντινούς”

 

 

Αναδημοσίευση κατόπιν αδείας από τον Δημήτριο Σκουρτέλη

 

http://skourtdim.blogspot.gr/

 

Νόμισμα του Λέοντος Γ'.

Το 726, ο Αυτοκράτορας Λέων ο Γ', θέλησε να καταργήσει την λατρεία των Εικόνων. Ξέσπασαν λαϊκές αντιδράσεις, με αποκορύφωμα την εξέγερση των “Ελλαδικών” δηλ. των κατοίκων της Ελλάδας. Η εξέγερση εξελίχθηκε σε κανονικό πόλεμο, και η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε.

Τα αιτήματα των “Ελλαδικών” ήταν η αποκατάσταση των εικόνων, δηλαδή η αποκατάσταση της ορθοδοξίας. Ήθελαν μάλιστα να ανεβάσουν δικό τους Αυτοκράτορα στο θρόνο.

Πάνω σε αυτόν τον σκελετό, οι αρχαιολάτρες έπλεξαν ένα απίθανο παραμύθι: Οι “Ελλαδικοί” ήταν δήθεν Έλληνες πιστοί της αρχαίας θρησκείας και η επανάσταση έγινε για να την αποκαταστήσουν!!!

Όλη η ιστορία είναι πλαστή, οι πηγές που αναφέρουν είναι ανύπαρκτες ή διαστρεβλωμένες, και αντιβαίνει και στη λογική, γιατί οι κάτοικοι της Ελλάδας δεν ήταν οι μοναδικοί Έλληνες! Τα παράλια της Μικράς Ασίας ήταν και αυτά αμιγώς Ελληνική περιοχή. Κατά τους αρχαιολάτρες, στην Μικρά Ασία κατοικούσαν “Ρωμαίοι της Ανατολής” όπως γράφουν...

Η αιτία που ξεσηκώθηκαν μόνο οι Έλληνες των περιοχών της σημερινής Ελλάδας, είναι πως αυτές ανήκαν ποιμαντικά στον Πάπα, και ο Λέων, ως Εικονομάχος,  θέλησε να τις αποσπάσει από την Επισκοπή του, γιατί τότε, ο Πάπας ήταν ορθόδοξος.

Το κατάπτυστο αυτό άρθρο, το είδαμε εδώ, και θα το παραθέσουμε και ολόκληρο, πιο κάτω.

Εμείς δεν έχουμε να πούμε πολλά. Παραθέτουμε το κείμενο του Βυζαντινού ιστορικού Θεοφάνη, όπου μας λέει καθαρά πως η εξέγερση των Ελλαδικών ήταν υπέρ της ορθοδοξίας, (“Θείω κινούμενοι ζήλω”), ότι ο Λέων “εδίωκε την ευσέβειαν” (και όχι τους Έλληνες) και πως η νίκη του κατά των Ελλαδικών, ήταν “Νίκη κακή”, και -επιτέλους- ήταν μια νίκη κατά “ομοφύλων”.

Πρόκειται για την πιο καθαρή μαρτυρία πως οι Βυζαντινοί είχαν ελληνική εθνική συνείδηση, αν και δεν χρησιμοποιούσαν το όνομα “Έλληνας”, αλλά Ρωμαίος. 

Άλλωστε, και οι ίδιοι οι επαναστάτες δεν αποκαλούνται “Έλληνες” (που θα σήμαινε “ειδωλολάτρες” και θα επιβεβαίωνε το άρθρο) αλλά “Ελλαδικοί”, δηλαδή κάτοικοι της Ελλάδας και Χριστιανοί.

Να το κείμενο του Θεοφάνη.

Η μεταφορά στη Νεοελληνική είναι του Δημήτρη Σκουρτέλη.

...λοιπόν, και τα σχολεία σβήσανε, και ο ευσεβής χαρακτήρας της εκπαίδευσης, που επικρατούσε από τα χρόνια του Αγίου Κωνσταντίνου, και άλλα πολλά κατάργησε αυτός ο Ισλαμιστής ο Λέων. (Ο Εικονομάχος Λέων ο τρίτος)

Και όμως, κινούμενοι από ζήλο θεϊκό, οι κάτοικοι (του θέματος)της Ελλάδας και των Κυκλάδων, στασίασαν και προετοίμασαν μεγάλη ναυμαχία, έχοντας έτοιμο για να στέψουν (Αυτοκράτορα) κάποιον Κοσμά. Ο Τουρμάρχης (του θέματος) της Ελλάδας (των "Ελλαδικών"), ο Αγαλλιανός, διοικούσε τον στρατό, με τον Στέφανο.

Φτανουν λοιπόν αυτοί μπροστά στην Βασίλισσα των Πόλεων την 18η Απριλίου της Δεκάτης Ινδικτιώνος (727 μ.Χ.) και συγκρουόμενοι με τις δυνάμεις της Πόλης ("Βυζαντίους") νικήθηκαν, με τα πλοία τους να καίγονται από το Υγρό Πυρ. Και πολλοί βούλιαξαν στον πάτο. μεταξύ τους και ο Αγαλλιανός που βούτηξε στη θάλασσα με πλήρη πανοπλία.

Όσους έζησαν τους πήγαν στον νικητή, και κόβονται τα κεφάλια του Κοσμά και του Στέφανου.

Μεγάλωσε τότε η κακία του δυσεβή Λέοντα και των ομοϊδεατών του, και ενέτειναν τον διωγμό εναντίον της ευσέβειας (δηλ των Ορθοδόξων).

Καί μόλις μπήκε το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, μετά από την επαίσχυντη νίκη κατά των ομοφύλων μας, παρατάσσεται στη Νίκαια της Βιθυνίας εναντίον των Σαρακηνών, που είχαν πλήθος με δυο Αμιράδες επικεφαλής, με μια μόνο χιλιάδα μονοζώνων (ελαφρά οπλισμένων ) και κύκλωσε την απροετοίμαστη  πόλη....

Θεοφάνης, χρονογραφία

Και να και το απίθανο κείμενο των αρχαιολατρών, που πασχίζουν να ξαναγράψουν με ψεύδη όλη την Ελληνική ιστορία, από την αρχή! Έχουν σαν στόχο να παρουσιάσουν κάθε εμφύλια σύγκρουση στον Μεσαίωνα σαν προσπάθεια αποκατάστασης του Παγανισμού, της λεγόμενης "Εθνικής θρησκείας", ενώ ποτέ δεν έγινε κάτι τέτοιο...

Απολαύστε λοιπόν αυτό το σενάριο μιας ταινίας που δεν θα γυριστεί ούτε καν από τους κατ΄εξοχήν διαστρεβλωτές της Ιστορίας, τους σεναριογράφους του Χόλυγουντ.

Βρισκόμαστε στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Βυζάντιο) την εποχή τουΛέοντος Γ” του Ισαύρου. Ήταν αυτοκράτωρ από το 717 έως το 741. Αν και κατάφερε να αποκρούσει προσωρινά τους εξ ανατολής εχθρούς, στα υπόδουλα ελληνικά εδάφη σιγόβραζε η Επανάσταση των «Ελλαδικών» όπως την αποκαλούν οι βυζαντινές πηγές.

Σύμφωνα με παλαιότερους ιστορικούς, όπως ο A. Lombard, η καταστολή της Ελληνικής Επαναστάσεως ήταν μία προσπάθεια «αποκαθάρσεως» της βυζαντινής αυτοκρατορίας εκ μέρους του Λέοντος από το «μίασμα της ειδωλολατρίας».

Άλλοι ιστορικοί όπως ο Νικηφόρος Βρυέννιος θεώρησαν ότι μαζί με την Επανάσταση των Ελλήνων προς αποκατάσταση των Ιερών Βωμών και Ναών, στο επαναστατικό ρεύμα ενώθηκαν και κοινωνικοπολιτικές αξιώσεις, όπως η μείωση της φορολογίας.

Το σίγουρο πάντως είναι ότι η γενοκτονία 650.000 Ελλήνων από τους βυζαντινούς στρατιώτες έγινε υπό τις εντολές των χριστιανών επισκόπων, όπως γράφει στην βιογραφία του ο Ιερεύς του Διονύσου Κόρεσος, αντίτυπο της οποίας έχουν διασώσει οι Άραβες αντιγραφείς και λόγιοι.

Ο Ιερεύς Κόρεσος ήτο μαζί με τον Συνέστιο πρωτεργάτες και Εθνομάρτυρες της Επανάστασης.

Ο V. N. Zlatarski γράφει ότι ο Κόρεσος ξεκίνησε από την Αρκαδία και ο Συνέστιος από την Αθήνα.

Και οι δύο ξεσήκωσαν τους Έλληνες να πολεμήσουν τους Ρωμαίους (Βυζαντινούς) κατακτητές. Εκείνο τον καιρό το κράτος των Ρωμαίων (Βυζαντινών) είχε αποδυναμωθεί εξαιτίας των πολέμων κατά των Αράβων και οι Έλληνες θεώρησαν ότι ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να εκδιώξουν τους Ρωμαίους (Βυζαντινούς) από τα Ελληνικά εδάφη.

Έτσι ζήτησαν στρατιωτική βοήθεια από τους Έλληνες της Δύσεως, κυρίως της Κάτω Ιταλίας. Είκοσι πέντε χιλιάδες Έλληνες από την Κάτω Ιταλία έσπευσαν να καταταγούν στον ελληνικό επαναστατικό στρατό του Κορέσου και του Συνεστίου όπως αναφέρει σε επιστολή του ο πάπας Γρηγόριος Β”.

Την ίδια στιγμή στο κέντρο του ανατολικού ρωμαϊκού (βυζαντινού) κράτους, στην Νέα Ρώμη (Κωνσταντινούπολη), ξεσπούν ταραχές κατά του Λέοντος Γ” που φτάνουν σε ανοικτή στάση όπως αναφέρει ο Θεοφάνης. Οι στασιαστές, γράφει ο Θεοφάνης, υπεκινούντο από τον πρώην αυτοκράτορα Αναστάσιο ο οποίος φαίνεται να συνωμότησε με ανωτάτους αξιωματούχους.

Ήταν μοναδική η ευκαιρία για να εκραγεί η Ελληνική Επανάσταση καθώς οι ενδοβυζαντινές ταραχές θα κρατούσαν μακριά τα ρωμαϊκά (βυζαντινά) στρατεύματα μέχρι να οργανωθεί καλύτερα ο ελληνικός απελευθερωτικός στρατός.

Το 726 τα νησιά της Σάμου, Ρόδου και Κρήτης επαναστατούν. Στέλνουν πλοία εφοδιασμένα από τους Άραβες και επανδρωμένα με ναύτες από την Σικελία για να κτυπήσουν τον ρωμαϊκό (βυζαντινό) στόλο που βγήκε από το λιμάνι της Νέας Ρώμης.

Εναντίον των Ελλήνων στάλθηκε ο Ρωμαίος (Βυζαντινός) ναύαρχος Αγαλλιανός, γοτθικής καταγωγής, ο οποίος συνάντησε τον Ελληνικό Στόλο λίγο έξω από την Εύβοια.

Οι Έλληνες είχαν 82 πλοία και οι βυζαντινοί 350 σύμφωνα με τον Zlatarski. Ενώ σύμφωνα με τον Κόρεσο οι Έλληνες είχαν 70 πλοία και οι βυζαντινοί 500. Ναύαρχος των Ελλήνων ήταν ο Συνέστιος. Στο δεξί κέρας των Ελληνικών πλοίων επικεφαλής ήτο ο Κόρεσος.

Ο γενναίος Έλλην Ιερεύς του Διονύσου δεν άκουγε τις συμβουλές των Ελλήνων που του έλεγαν να προσέχει τον εαυτό του, διότι θα επακολουθήσουν πολλές μάχες κατά των Ρωμαίων (Βυζαντινών) και τον χρειάζονται ως αρχηγό.

Αφού πρώτα οι Έλληνες έκαναν θυσίες προς τους Θεούς και προσευχήθηκαν όλοι μαζί, ο Κόρεσος έδωσε πρώτος το παράδειγμα ορμώντας ακάθεκτος κατά των ρωμαϊκών (βυζαντινών) πλοίων.

Αμέσως εμβόλισε το πρώτο ρωμαϊκό (βυζαντινό) πλοίο βυθίζοντάς το. Επακολούθησε σκληρή μάχη σώμα με σώμα καθώς τα ελληνικά πλοία ναι μεν ήταν πιό ευκίνητα των ρωμαϊκών (βυζαντινών), αλλά υστερούσαν σε ισχύ πυρός. Οπότε οι γενναίοι Έλληνες μαχητές έπρεπε να πλευρίζουν τα ρωμαϊκά (βυζαντινά) πλοία και να ανεβαίνουν οι ναύτες πάνω τους για να σκοτώσουν τους Ανατολικορωμαίους (Βυζαντινούς).

Η νίκη ήταν συντριπτική υπέρ των Ελλήνων. Οι Ρωμαίοι (Βυζαντινοί) ηττήθηκαν με τρομακτικές απώλειες. Ο Βρυέννιος αναφέρει 190 ρωμαϊκά (βυζαντινά) κατεστραμμένα πλοία ενώ ο Zlatarski μιλάει για 300 ρωμαϊκά (βυζαντινά) πλοία κατεστραμμένα και 60 αιχμαλωτισμένα. Επίσης οι πηγές μιλάνε για 8 Ελληνικά πλοία κατεστραμμένα. Οι νεκροί από πλευράς Ρωμαίων (Βυζαντινών) ανέρχονται στους 70.000 και από πλευράς Ελλήνων στους 1200.

Οι Έλληνες κατενθουσιασμένοι έκαναν ευχαριστήριες θυσίες προς τους Θεούς και με επικεφαλής τον Ιερέα Κόρεσο αφιέρωσαν τις ρωμαϊκές (βυζαντινές) ασπίδες που λαφυραγώγησαν προς τιμήν του Θεού Διονύσου, τον οποίον θεώρησαν υπεύθυνο για την περίλαμπρη νίκη τους κατά των Ρωμαίων της Ανατολής, δηλαδή αυτών που αποκαλούμε σήμερα Βυζαντινών.

Σε στρατιωτικό συμβούλιο που έγινε στην Αθήνα το 727 ο Συνέστιος προτείνει να μεταφερθεί ο πόλεμος και στην ξηρά. Ο Κόρεσος συμφωνεί και δίνει εντολή στους Ιεροκήρυκες να ξεσηκώσουν όλες τις Ελληνικές Πόλεις κατά των Ρωμαίων (Βυζαντινών) κατακτητών και να εξοπλιστούν όλοι με ό,τι όπλα μπορεί να βρει ο καθένας.

Ο Λέων Γ” καταφέρνει να απαλλαγεί από τις ενδοβυζαντινές διαμάχες και αρχίζει να στρέφει το βλέμμα του κατά των Ελλήνων Επαναστατών.

Στέλνει νέα στρατεύματα με στρατηγό έναν αιμοσταγή βάρβαρο ονόματι Ζαουτζά. Αυτός ο αιμοβόρος Ρωμαίος (Βυζαντινός) απ” όπου περνούσε σκορπούσε τον θάνατο στους Έλληνες.

Τον Μάρτιο του 728 μπήκε στην Θεσσαλία και άρχισε να σφάζει όλους ηλικιωμένους και τα γυναικόπαιδα. Περίπου 50.000 Ελληνίδες μαζί με τα παιδιά τους αποκεφαλίστηκαν όταν αυτές αρνήθηκαν να αποκηρύξουν την θρησκεία τους, να βαπτιστούν χριστιανές και να υποταχθούν στους Ρωμαίους (Βυζαντινούς) κατακτητές.

Το Ελληνικό στράτευμα μαθαίνοντας την κάθοδο του Ζαουτζά συγκεντρώθηκε για την αποφασιστική μάχη εναντίον του. Μαζεύτηκαν 60.000 Έλληνες στρατιώτες για να αντιμετωπίσουν τα ρωμαϊκά (βυζαντινά) στρατεύματα της Κωνσταντινούπολης, τα οποία αριθμούσαν 250.000 βαρβάρους.

Ο Ιερεύς Κόρεσος εξετάζοντας τους οιωνούς συμβούλευσε τον Συνέστιο να ξεκινήσουν πόλεμο φθοράς, δηλαδή ανταρτοπόλεμο και να μην επιτεθούν μονομιάς στους βαρβάρους μισθοφόρους των Ρωμαίων (Βυζαντινών).

Ακόμη οι Έλληνες δεν είχαν αποκτήσει την απαραίτητη πολεμική πείρα για μάχη εκ παρατάξεως μετά από τόσα χρόνια ρωμαϊκής κατοχής που τους είχε στερήσει από την πολεμική τακτική των αρχαίων προγόνων τους. Όμως ο Συνέστιος δεν άκουσε τον Έλληνα Ιερέα.

Στην φονική μάχη που επακολούθησε λίγο έξω από την σημερινή Λάρισα έπεσαν ηρωικώς σχεδόν όλοι οι Έλληνες.

Ήταν 10 Απριλίου του 728 σύμφωνα με το χριστιανικό ημερολόγιο. Ο Συνέστιος σκοτώθηκε πολεμώντας ηρωικά στην μάχη. Τον Ιερέα Κόρεσο οι Ρωμαίοι είχαν εντολές να τον συλλάβουν ζωντανό. Τον μετέφεραν αλυσοδεμένο στην Νέα Ρώμη, στην Κωνσταντινούπολη.

Ο Ρωμαίος (Βυζαντινός) στρατηγός Ζαουτζάς είχε πάρει εντολές από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης Λέοντα Γ” να αφανίσει όλους τους Έλληνες στην πυρά.

Οι χριστιανοί επίσκοποι προέτρεπαν τους Ρωμαίους (Βυζαντινούς) στρατιώτες να βιάζουν τις Έλληνίδες και μετά να αποκεφαλίζουν τα παιδιά τους, «ίνα το ελληνικόν γένος αποκτείναι», όπως αναφέρει ο Νικηφόρος διότι τελούν «μιαράς και δαιμονιώδεις θυσίας».

Οι βάρβαροι μισθοφόροι των Ρωμαίων με επικεφαλής τους χριστιανούς μοναχούς συγκέντρωσαν 600.000 Έλληνες, γυναικόπαιδα κυρίως, στην περιοχή γύρω από την σημερινή Λάρισα και διέταξαν να τους κάψουν ζωντανούς.

Αυτά τα στοιχεία αναφέρουν βουλγαρικές και αραβικές πηγές καθώς και ο Ιερεύς Κόρεσος στην βιογραφία του που συνέγραψε όσο καιρό ήταν αιχμάλωτος των Ρωμαίων (Βυζαντινών). Μετά από λίγο θα θανατωθεί και αυτός με φρικιαστικά βασανιστήρια στην πυρά.

Το φρικιαστικό έγκλημα που συνετάραξε τότε την Οικουμένη οι νεο-βυζαντινοί μισέλληνες φροντίζουν να κρατούν θαμμένο ώστε να μην μαθαίνουν οι Έλληνες την Ιστορία τους.

Η Γενοκτονία των 650.000 Ελλήνων, κυρίως γυναικόπαιδα, θα μείνει στην Ιστορία ως «σήμα κατατεθέν» της ανατολικορωμαϊκής (βυζαντινής) λαίλαπας, ώστε να γνωρίζει ο Ελληνικός λαός σε τί αποσκοπούν ωρισμένοι νεο-βυζαντινοί ανθέλληνες οι οποίοι μη έχοντες ούτε Ιερό ούτε Όσιο έχουν φορέσει ξεδιάντροπα και την μάσκα του Έλληνα.

Τιμή και Μνήμη στους γενναίους Προγόνους που έπεσαν ηρωικώς για την Ελευθερία της Ελλάδος από τους Ρωμαίους (Βυζαντινούς) κατακτητές. Οι Θεοί τους εξασφάλισαν μία θέση κοντά Τους και εμείς οι σημερινοί Έλληνες μία θέση στην καρδιά μας ώστε να παραδειγματίζουμε τις νέες γενεές.

Πηγές:

Ιερεύς Κόρεσος, Βιογραφία

Θ. Κορρές, Το κίνημα των «Ελλαδικών»

Νικηφόρος Βρυέννιος, Ύλη Ιστορίας

Πάπας Γρηγόριος Β”, Επιστολαί

V. N. Zlatarski, Istorija

A. Lombard, Constantin V

Σημείωση του Δημήτρη Σκουρτέλη:

Οι"Ελλαδικοί" τότε, έκαναν ότι τους έλεγε ο επίσκοπός τους, ο Πάπας. Γιατί αυτός διοικούσε εκκλησιαστικά την Ελλάδα, και ο Λέων του πήρε την επισκοπή και την έδωσε στο πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης. Βλέπετε, από τότε "Ανήκαμε εις την Δυσιν"

Για μένα αυτή η ημερομηνία είναι από τις σημαντικότερες της Ελληνικής Ιστορίας. Αν είχαν νικήσει οι "Ελλαδικοί" αυτή την στιγμή δεν θα υπήρχε Ελλάδα. θα είχαμε απορροφηθεί από τους Δυτικούς, όπως οι Έλληνες της 'Μεγάλης Ελλάδος".


Να σημειωθεί δε πως οι Ορθόδοξοι, όταν επεκράτησαν της Εικονομαχίας, ΔΕΝ επέστρεψαν την επισκοπή του Θέματος της Ελλάδος στον Πάπα...

Πηγές εικόνων:
http://www.hellenica.de/Griechenland/Byzanz/GR/LeonIII.html