Βυζαντινή Καστοριά: Παναγία Μαυριώτισσα

πηγή φωτογραφίας: www.religiousgreece.gr

      Χτισμένη το 1082 επί Βυζαντινού Αυτοκράτορα Αλεξίου Α΄ Κομνηνού, αυτός ο Βυζαντινός θησαυρός βρίσκεται σε απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων από το κέντρο της Καστοριάς, στο ανατολικό μέρος του βουνού της Καστοριάς, που αποτελεί χερσόνησο μέσα στην λίμνη Ορεστιάδα, σε μια τοποθεσία με αιωνόβια πλατάνια που τα κλαδιά τους αγγίζουν τα νερά. 

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ http://greekorthodoxreligioustourism.blogspot.gr/

 

Βυζαντινή Καστοριά

Παναγία Μαυριώτισσα

Η θεματική τοιχογραφία της Παναγίας Μαυριώτισσας.
Αρχές 13ου αιώνα.πηγή φωτογρ:fos-kastoria.blogspot.gr

Αρχικώς ονομάσθηκε Μεσονησιώτισσα ενώ Μαυριώτισσα ονομάστηκε από το απέναντι αυτής παραλίμνιου χωριό Μαύροβο, σημερινό Μαυροχώρι, κατά τον 17ο αιώνα που οι κάτοικοι του συντηρούσαν το μοναστήρι. 
Αφορμή για το κτίσιμο της Μονής υπήρξε το γεγονός ότι στο σημείο αυτό αποβιβάσθηκαν το 1083 στρατεύματα του Αλεξίου Α΄ Κομνηνού, για να εκδιώξουν τους κατακτητές της Καστοριάς Νορμανδούς. 
Η μονή Μαυριώτισσας διαδραμάτισε έναν πολύ κρίσιμο και σημαντικό ρόλο σαν πνευματικός χώρος και φάρος σε όλες τις φάσεις τις ιστορίας της Καστοριάς.

Η Κοίμησις της Θεοτόκου

Η Σταύρωσις

Ο Επιτάφιος Θρήνος

Παναγία η Μαυριώτισσα Αρχείο ΙΑΑ - © ΥΠΟΠΑΙΘ - ΕΦΑ Καστοριάς
πηγή φωτογραφίας: www.religiousgreece.gr

Οι καταστροφές και οι επισκευές που έγιναν κατά καιρούς στην Παναγία Μαυριώτισσα είχανε ως αποτέλεσμα να καταστραφούν και να υποστούν σημαντικές φθορές πολλές από τις αξιόλογες τοιχογραφίες της. 
Τα μάτια που έχουν αφαιρεθεί ή και χαραχθεί από τα εικονιζόμενα πρόσωπα στις τοιχογραφίες είναι δουλειά των Τούρκων, επί της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. 
Η μεγάλη παράσταση της Δευτέρας Παρουσίας, μία άκρως ενδιαφέρουσα από εικονογραφικής άποψης τοιχογραφία καθώς και η σκηνή της Βάπτισης είναι του 12ου αιώνα. 
Το καθολικό της μονής ανήκει στην κατηγορία των μονόχωρων, ξυλόσκεπων βασιλικών. 
Στα ανατολικά του ναού η αψίδα είναι ημικυκλική, ενώ στα δυτικά σχηματίζεται ένας ευρύχωρος νάρθηκας. 
Οι τοιχογραφίες που διακρίνονται στον ανατολικό τοίχο του καθολικού της μονής τοποθετούνται στο πρώτο μισό του 12ου αιώνα και η παράσταση της Δευτέρας Παρουσίας στον ανατολικό και νότιο τοίχο του νάρθηκα, προς το τέλος του. 

Τοιχογραφία με τη Σταύρωση του Χριστού, 1260, Καστοριά, μονή Μαυριώτισσας, καθολικό.
πηγή φωτογραφίας: www.imma.edu.gr

πηγή φωτογραφίας:panoramio, Kostas Z

Αρχείο ΙΑΑ - © ΥΠΟΠΑΙΘ - ΕΦΑ Καστοριάς
πηγή φωτογραφίας: www.religiousgreece.gr

Οι εξωτερικές τοιχογραφίες του Καθολικού, που απεικονίζουν Αυτοκράτορες και τους Αγίους Δημήτριο και Γεώργιο, τοποθετούνται γύρω στο 1260.

Κατά τη διάρκεια των αιώνων όμως έχουν γίνει διάφορες επισκευές στο κτίσμα με αποτέλεσμα να καταστραφεί ένα μεγάλο μέρος της υπέροχης αγιογράφησης.

Ο ζωγραφικός διάκοσμος διατηρήθηκε στον ανατολικό και δυτικό τοίχο του κυρίως ναού και στον ανατολικό και νότιο τοίχο του νάρθηκα ενώ και άλλες εξωτερικές τοιχογραφίες σώζονται στο ανοιχτό προστώο, μπροστά από την είσοδο στο καθολικό.

Λεπτομέρεια από την τοιχογραφία του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου
Αρχείο ΙΑΑ - © ΥΠΟΠΑΙΘ - ΕΦΑ 
πηγή φωτογραφίας: www.religiousgreece.gr

Λεπτομέρεια από τις τοιχογραφίες της εισόδου του Ναού
Αρχείο ΙΑΑ - © ΥΠΟΠΑΙΘ - ΕΦΑ Καστοριάς
πηγή φωτογραφίας: www.religiousgreece.gr

Η ζωγραφική του καθολικού ανήκει σε διαφορετικές περιόδους. Σε τμήμα του ανατολικού τοίχου υπάρχουν παραστάσεις που χρονολογούνται στο πρώτο μισό του 12ου αιώνα, ενώ σε άλλο τμήμα του ίδιου τοίχου και σ' όλο τον δυτικό υπάρχουν παραστάσεις από τα τέλη του 12ου αιώνα.

Η μεγάλη παράσταση της Δευτέρας Παρουσίας, που εξελίσσεται στον ανατολικό και νότιο τοίχο του νάρθηκα, είναι άκρως ενδιαφέρουσα από εικονογραφικής άποψης και εκτιμάται ότι ανήκει στο τέλος του 12ου αιώνα. Η σκηνή της Βάπτισης, που εικονίζεται κάτω απ' αυτήν, είναι ίσως λίγο μεταγενέστερη. Οι εξωτερικές τοιχογραφίες (ρίζα Ιεσσαί, αυτοκράτορες και Άγιοι Δημήτριος και Γεώργιος) τοποθετούνται χρονικά γύρω στα 1260.

Eξωτερική τοιχογραφία της Μονής.  πηγή φωτογραφίας: www.archaiologia.gr, vilopoulou

Η παλαιότερη τοιχοποιία με ζωγραφική διακόσμηση, πιθανότατα του αρχικού ναού της Ιεράς Μονής Παναγίας Μαυριώτισσας, ήρθε στο φως κατά τη διάρκεια σωστικών εργασιών της 16ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων το καλοκαίρι του 2010 για την επίλυση κυρίως του προβλήματος της υγρασίας που προκαλούσε πολλά προβλήματα στο εσωτερικό του ναού της Παναγίας. Εντοπίστηκαν λοιπόν ίχνη ζωγραφικής σε τοιχογραφία στην κάτω ζώνη του νότιου τοίχου. 
Τμήμα άγνωστης τοιχογραφίας με τα άνω τμήματα των κεφαλών τριών αγίων ασκητών αποκαλύφθηκαν δεξιά της θύρας εισόδου, τα οποία και στερεώθηκαν. Tα νέα ευρήματα επιβεβαίωσαν τις απόψεις παλιότερων μελετητών ότι οι βυζαντινές τοιχογραφίες στο εσωτερικό του νότιου τοίχου της λιτής τελείωναν προς τα δυτικά στη συμβολή του νότιου τοίχου και ενός εγκάρσιου τοίχου, που αποτελούσε το δυτικό τοίχο ενός νάρθηκα που θα ανήκε στην πρώτη οικοδομική φάση του καθολικού. Οι μικρής κλίμακας επεμβάσεις που έγιναν στη Μονή Μαυριώτισσας έφεραν στο φως νέα αξιόλογα και πολύτιμα στοιχεία, τα οποία σε συνδυασμό με απόψεις και συμπεράσματα παλαιότερων μελετητών συμβάλλουν καίρια στην αναθεώρηση, με μια νέα ματιά, τόσο της ίδιας της οικοδόμησης και των διαφόρων φάσεων της μονής, όσο και του ζωγραφικού της διάκοσμου.

Αρχείο ΙΑΑ - © ΥΠΟΠΑΙΘ - ΕΦΑ Καστοριάς
πηγή φωτογραφίας: www.religiousgreece.gr

Η μονή Μαυριώτισσας διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο σαν πνευματικός χώρος σε όλες τις φάσεις της ιστορίας της Καστοριάς. 
Έτσι εξηγείται και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που έδειχναν γι' αυτήν αξιωματούχοι του Βυζαντίου. 
Το καλλιτεχνικό εργαστήρι που ανέλαβε τη διακόσμηση του μνημείου, είχε άμεση σχέση με την πρωτεύουσα του βυζαντινού κράτους στην Κωνσταντινούπολη. 
Στο χώρο της μονής υπάρχουν κι άλλα μεταγενέστερα κτίρια όπως το παρεκκλήσι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, το μουσείο και το εκθετήριο.

Αρχείο ΙΑΑ - © ΥΠΟΠΑΙΘ - ΕΦΑ Καστοριάς
πηγή φωτογραφίας: www.religiousgreece.gr

πηγή φωτογραφίας: panoramio, Kostas Z

πηγή φωτογραφίας: fos-kastoria.blogspot.gr

Πρόσφατα επέστρεψε στην μονή μια σπάνια εγχάρακτη πλάκα - τυπογραφική μήτρα που αναπαριστά την Κοίμηση της Θεοτόκου. 
Με αυτή την πλάκα οι μοναχοί τύπωναν γκραβούρες. 
Κατασκευάστηκε το 1749 στη Βιέννη για λογαριασμό της μονής, με δαπάνη του Καστοριανού Μανουήλ Τσιατλαμπάση.

Το 1998 το μοναστήρι επανιδρύθηκε. Στο χώρο της μονής υπάρχουν κι άλλα μεταγενέστερα κτίρια, όπως το παρεκκλήσι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, το μουσείο και το εκθετήριο.

Σήμερα Ηγούμενος είναι ο Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Κακουλίδης.

Τηλέφωνο Μονής: (+30) 24670 22714

Η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΕΩΝΙΔΟΥ ΣΤΟ ΛΕΧΑΙΟ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ.

Η ΒΑΣΙΛΙΚΗ 

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΕΩΝΙΔΟΥ ΣΤΟ ΛΕΧΑΙΟ

 Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ

Aπόστολος Ε. Παπαφωτίου
Πρόεδρος του Λυσίππειου Πνευματικού Κέντρου

 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ http://apantaortodoxias.blogspot.gr/

 

      Η Βασιλική βρίσκεται στο αρχαίο λιμάνι Λεχαίου της Κορίνθου, στο δυτικό τμήμα του. Είχε κτιστεί μεταξύ της δυτικής λεκάνης του εσωτερικού λιμανιού και της θάλασσας. Αποκαλύφθηκε μετά από ανασκαφή από τον αείμνηστο αρχαιολόγο Δημ. Πάλλα, τη δεκαετία του 1955-1965.

          Το επιβλητικό συγκρότημα της Βασιλικής αποτελείται από:
 

1. Βασιλική, 2. Προσκτίσματα, 3.Βαπτιστήριο, 4. Τάφους, 5. Αυλή,
6. Όμορα Λουτρά, 7. Κατοικίες, 8. Φρέατα, δεξαμενές, 9. Περίβολο

       Έτσι η Βασιλική είναι ένα κύριο στοιχείο μίας ενότητας που ορίζει το δομικό συγκρότημα συνολικής επιφανείας Ε=9.000 τ.μ. περίπου. Τα υπόλοιπα στοιχεία δεν λειτουργούν αυτοτελώς, αλλά εξυπηρετούν και συμπληρώνουν τη Βασιλική. Σ’ αυτό το δομικό συγκρότημα-σύμπλεγμα όχι μόνο υπηρετείται το Θείο, αλλά είναι συγχρόνως κέντρο κοινωνικής ζωής σε όλες τις εκφάνσεις αυτής, κοινωνικές, οικονομικές, λειτουργικές, εμπορικές. Πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν η θέση της Βασιλικής στο μεγάλο λιμάνι του Λεχαίου, το οποίο είχε μονίμως κίνηση.

      Αυτό δημιουργούσε ειδικές συνθήκες και επηρέαζε τα επί μέρους στοιχεία του δομικού συγκροτήματος της Βασιλικής. Είναι λογικό να δεχθούμε ότι η χρήση του λιμανιού είχε απομακρυνθεί από το χώρο γύρω από τη Βασιλική και είχε μεταφερθεί προς Ανατολάς. Τούτο, ενισχύεται από την άποψη ότι το ανατολικό τμήμα του λιμανιού ήταν περισσότερο απάνεμο από το δυτικό, εκεί δηλαδή όπου βρισκόταν η Βασιλική. Εξάλλου, τα μεγάλα έργα που έγιναν τον 4ομ.Χ. αιώνα αφορούσαν το ανατολικό τμήμα του λιμανιού.
     Τα γειτονικά λουτρά (Βαλανείο), οι κοντινές εγκαταστάσεις του λιμένα, τα σπίτια, τα καταστήματα, τα άφθονα νερά, έκαναν το χώρο πολύβουο και με συνεχή και πυκνή κίνηση.

Ταξιδιώτες, προσκυνητές, έμποροι, τουρίστες, άνθρωποι του λιμανιού, ναυτικοί, κλήρος, ένα ετερόκλητο πλήθος συγκεντρωνόταν γύρω από τη Βασιλική και μέσα σε αυτήν. Οι Λειτουργίες, οι πομπές, οι ιεροτελεστίες προσέλκυαν πιστούς, απίστους και περίεργους.
     Η εξυπηρέτηση της Βασιλικής απαιτούσε μεγάλο αριθμό προσωπικού και κλήρου. Είναι λογικό, σημαντικό τμήμα αυτού να κατοικούσε κοντά στη Βασιλική σε αντίστοιχα καταλύματα. Οι νυκτερινές Λειτουργίες, οι νυκτερινές πομπές έλκυαν και κρατούσαν τον κόσμο στη Βασιλική. Πολλοί από τους συμμετέχοντες, διανυκτέρευαν εκεί. Άρα επρόκειτο για μια Βασιλική με συνεχή δραστηριότητα και έντονη παρουσία σε ένα περιβάλλον πολυάνθρωπο.
      Πέρα από τους γηγενείς κατοίκους, πολλοί ήσαν οι επισκέπτες και στο λιμάνι και στην Κόρινθο. Σημειωτέο, η Κόρινθος ήταν ενδιάμεσος σταθμός των προσκυνητών προς τους Αγίους Τόπους. Συνηθισμένο δρομολόγιο ήταν, από τη Ρώμη μέσω της Αππίας οδού έφθαναν στο Βρινδήσιο (σημερινό Πρίντεζι), εκεί με καράβι ερχόντουσαν στο Λέχαιο και στην Κόρινθο.

      Περνούσαν τον Ισθμό, χρησιμοποιώντας τον Δίολκο και από το λιμάνι των Κεγχρεών έπαιρναν το καράβι για τους ανατολικούς προορισμούς, την Έφεσσο, Καισάρεια, Αλεξάνδρεια και αλλού.
      Η πόλη ήταν μεγάλο χριστιανικό κέντρο, με πολλά προσκυνήματα. Οι στάσεις στα προσκυνήματα, μεταξύ αυτών και του Αγίου Λεωνίδη, ήταν συνηθισμένες και όνειρο του κάθε πιστού. Η εκκλησία της Κορίνθου ήταν Αποστολική και ο Απόστολος Παύλος παρέμεινε εδώ, συνολικά, σχεδόν δυο χρόνια. Η απόδοση λοιπόν, σεβασμού, τιμής και λατρείας στο πρόσωπό του, ήταν συνδεδεμένη με την Κόρινθο.
Η περιοχή που κτίσθηκε ο Άγιος Λεωνίδης ήταν μια επίπεδη ξηρά μεταξύ της θάλασσας και της προς Δυσμάς λεκάνης του εσωτερικού λιμένα του Λεχαίου.

     Το υψόμετρο αυτής είναι γύρω στα 3-4 μέτρα πάνω από το επίπεδο της Μέσης Γραμμής Θάλασσας. Η ξηρά είχε προκύψει κυρίως τεχνητώς από τον ανθρώπινο παράγοντα.
     Η ανασκαφείσα Βασιλική είναι τρίκλιτη, δρομική ή επιμήκης με πενταμερές εγκάρσιο κλίτος και πενταμερή νάρθηκα. Έφερε υπερώα στο νάρθηκα και στα κλίτη. Η κατάληξη του κεντρικού κλίτους, μετά το Ιερό Βήμα, είναι ημικυκλική αψίδα εκτός του ορθογωνίου και ανατολικά αυτού.

      Στη Βασιλική η δομή, η λειτουργικότητα και το σχέδιο είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Το συνολικό μήκος της Βασιλικής είναι περίπου 185,0μ. και το πλάτος=33,00μ., το οποίο γίνεται 48,00μ. στο εγκάρσιο κλίτος
Τα αρχιτεκτονικά μέλη στη Βυζαντινή αρχιτεκτονική και οι λεπτομέρειές τους απορροφώνται από την αισθητική του συνόλου. Έτσι, είναι δύσκολη η ανασύνθεση της Βασιλικής μια και τα ευρεθέντα ερείπια δεν είναι πολλά.
     Ο φέρων οργανισμός της Βασιλικής είναι συνδυασμός τοιχοποιίας και κιόνων. Η μεταφορά των φορτίων της ανωδομής στο έδαφος γινόταν μέσω τοιχοποιίας, τόξων, επιστυλίων και στύλων.

       Η επικάλυψη της Βασιλικής στο μεσαίο κλίτος ήταν δίρριχτη, ξύλινη κεραμοσκεπής στέγη. Στα ακραία κλίτη, βόρειο και νότιο ήταν μονόρριχτη, ξύλινη, κεραμοσκεπής στέγη. Τα δάπεδα των υπερώων ήσαν ξύλινα.
Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει για την κατασκευή ξύλινης κεραμοσκεπούς στέγης πάνω από το Ιερό Βήμα. Αυτή στηριζόταν μέσω τόξων σε μεικτό σύστημα πεσσών και κιόνων.
      Η Βασιλική του Αγίου Λεωνίδη δεν κάνει μόνο εντύπωση για το μέγεθός της (μήκη, πλάτη, ύψη) αλλά και για τον πλούτο των διακοσμητικών υλικών, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν κατά τη δόμηση. Τα υλικά αυτά είναι τα μωσαϊκά, αρχιτεκτονικά μέλη σε δεύτερη χρήση (Spolia), λίθοι και μάρμαρα.
        Η αρχιτεκτονική μορφή του Αγίου Λεωνίδη είναι για την Κορινθία η κατάληξη μιας πορείας όπου η Λειτουργική μαζί με την αισθητική του υψηλού αναζητούν την έκφρασή τους. Βασιλικές είχαν αναγερθεί, σε άλλα μέρη της Κορινθίας, αρκετά αργότερα από την νομιμοποίηση του Χριστιανισμού.

      Είχε αποκτηθεί λοιπόν η τεχνογνωσία, ο προβληματισμός της μορφής και του φέροντος οργανισμού. Γενικά είχε διαμορφωθεί το κλίμα και οι τάσεις για νέους τύπους και φόρμες των ναών. Η αναζήτηση αυτή βρήκε την τέλεια μορφή της στην Αγία Σοφία Κωνσταντινουπόλεως, η οποία κατασκευάζεται μετά από τη Βασιλική του Αγίου Λεωνίδη το 532μ.Χ.

Aπόστολος Ε. Παπαφωτίου
Πρόεδρος του Λυσίππειου Πνευματικού Κέντρου.